Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
(Τάσος Λειβαδίτης)

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ’τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν’ αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ’ απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου
θ’ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν’ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν’ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ’ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ’ αποχαιρετήσεις όλ’ αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ’ άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ’ τ’ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουμε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα νάγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...

Σιγά τα έργα που κάνετε. Αφού... τα πληρώνουν άλλοι!

"Η παραφροσύνη είναι μέγιστο κακό για εκείνον που την έχει, φοβερό και δυσάρεστο σε όλους, στην πόλη δε ανυπόφορο"

Δημοσθένης

Με τις "κατά ριπάς" κατασκευές μεγάλων ή και μικρότερων έργων, βλέπουμε κάποιοι να χάνουν την ψυχραιμία τους και να αντιδρούν αλλοπρόσαλλα. Οι επιχειρηματολογίες που διαβάζω εδώ και κει, στο διαδίκτυο, το μόνο που δείχνουν είναι την αγωνία τους να φωνάξουν: "Εεεε είμαι κι εγώ εδώ". 

Το ξέρουμε βεβαίως. Και χαιρόμαστε πολύ γι αυτό.
Καθ΄ όλα συμπαθείς όλοι και... οι "αρμονικές συχνότητες" που τους αναμεταδίδουν (εντάξει, όσο αφορά τις "αρμονικές συχνότητες" ας λέμε και καμιά ρητορική υπερβολική γενικότητα που και που).

Όμως το πράγμα έχει αρχίσει να προκαλεί ανησυχίες για τις (αυτονόητες νόμιζα) έννοιες του λογικού και του παραλόγου.

Όταν η επιχειρηματολογία απέναντι σε ένα έργο, περιορίζεται στο πότε άρχισε να κατασκευάζεται στο δρόμο, τότε όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. 

Είτε ότι όσοι τα λένε έχουν "μαύρα μεσάνυχτα" για το πως κατασκευάζεται ένα έργο, είτε ότι τα όπλα όσων τα λένε αυτά ρίχνουν...  άσφαιρα "στο γάμο του Καραγκιόζη".

Ένα έργο ξεκινά από τη στιγμή που εντοπίζεται το πρόβλημα, εντάσσεται στο τεχνικό πρόγραμμα και στον προϋπολογισμό, (τα οποία κατά κανόνα καταψηφίζονται από το σύνολο της αντιπολίτευσης), συντάσσονται οι μελέτες, και ξεκινούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες. 

Όχι όταν φανούν οι εργάτες με τα μηχανήματα. Αυτό είναι το τελικό στάδιο. Και τέτοια έργα ανακοινώνονται συνεχώς εδώ και δύο χρόνια. Πολύ καιρό πριν βέβαια έχουν ψηφιστεί από την Οικονομική Επιτροπή, το Δημοτικό συμβούλιο, έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Δήμου, στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, στο ΕΣΗΔΗΣ στο ΚΗΜΔΗΣ, και όλα αυτά τα πανέμορφα sites που προβλέπει η νομοθεσία, έχουν κάνει κάμποσους περίπατους από το Δήμο στο Ελεγκτικό συνέδριο και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση και γενικώς... αποκλείεται να μην τα γνωρίζουν.

Ο Δήμος (και το δημόσιο γενικά βλέπετε, διέπονται από αυστηρούς κανόνες και πολλαπλά επίπεδα ελέγχων για να εκταμιευτεί έστω 1 (ένα) ευρώ. Και δεν έχει καμία σχέση ένας Δήμος με την τσέπη του καθενός για να βγάζει λεφτά και να πληρώνει κατά την δική του εκτίμηση, τα μέτρα και τα σταθμά.
Από την άλλη, οι γνωστές "καραμέλες" περί "κακοδιαχείρισης" δίνουν και παίρνουν τέτοιες εποχές, όπως πάντα σε κάθε εκλογές. 

Σε δύο ταμπλώ. Ντούπλεξ αντιπολιτευτική επιχειρηματολογία.
Αν δεν είναι έτσι θα είναι αλλιώς. Αν δεν πούμε αυτό θα πούμε το άλλο. Κάτι θα πούμε όμως, μπορεί κάποιος να μας ακούσει.

Φυσικά τα φυσίγγια είναι άσφαιρα κάνουν απλά και μόνο... κρότο (εκτός αν είδατε κάποια εξέλιξη σε όλα όσα έχουν με στόμφο πει και γράψει κατά καιρούς), άσχετα εάν οι "αρμονικές συχνότητες" (διαβάστε φυσική για την ταλάντωση κ.λ.π αν δεν ξέρετε τι είναι) παρουσιάζουν την πόλη σαν να είναι το... Σικάγο του 1920.

Άλλοι (προφανώς χρήστες μαγικών ραβδιών βεβαίως - βεβαίως) θα έφτιαχναν αποχέτευση από χρόνια, (από τον Γενάρη του 2010 και μετά φυσικά που ενώθηκαν οι πρώην Δήμοι... για πριν... ας μη ρωτάμε, πάνε αυτές οι εποχές ξεχάστηκαν).

Αλλά δεν μας λένε που θα τα πήγαιναν τα "παραγόμενα προϊόντα" που ήταν και ο μοναδικός λόγος για τον οποίο καθυστέρησε, όχι μόνο στο Δήμο μας αλλά σε όλη την -προσδιοριζόμενη γεωγραφικά- Ανατολική Αττική - Μεσόγεια που επίσης δεν έχουν αποχέτευση και ούτε θα έχουν για πολλά χρόνια ακόμα.
Που θα πήγαιναν τα λύματα αλήθεια;
Τι θα έκαναν οι ίδιοι βρε αδελφέ;  Θα τα συμπύκνωναν σε βαζάκια για να τα πουλήσουν για λίπασμα μπας και καλύψουν τα χρέη που κληρονόμησε ο νέος Καλλικρατικός Δήμος και που τελικά κάλυψε το ταμείο του Γέρακα (ο οποίος σε ορισμένους  κάθεται και άσχημα στο στομάχι); 

Βλέπετε όλος ο Γέρακας θα είχε αποχέτευση έτσι κι αλλιώς γιατί ήταν ήδη στην καταστατική πρόβλεψη της Ψυτάλλειας όπου υπάρχει το μόνο κέντρο επεξεργασίας λυμάτων σήμερα σε λειτουργία στο Νομό Αττικής. 

Και τώρα που για ΟΛΟ το Δήμο από το Σταυρό μέχρι τα όρια με το Πικέρμι και από το Νότιο μέρος της Αττικής οδού και την Ανθούσα μέχρι τα όρια με τα Σπάτα και την Παιανία επανεντάχθηκε σε χρηματοδότηση 55.000.000 ευρώ από το ΕΣΠΑ, υπογράψαμε την προγραμματική σύμβαση με την ΕΥΔΑΠ που θα το κατασκευάσει και φτάσαμε στην δημοπράτηση; Ε καλά τώρα. 
Όλα έγιναν τυχαία... Με τον αυτόματο πιλότο. Η διοίκηση του Δήμου απλά κοιτούσε.

Για να μην αναφερθώ και σε διάφορα άλλα χαριτωμένα, όπως το... "έγκλημα" να εντάσσονται ώριμες δικές σου μελέτες (που τις εκπόνησε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου μας) σε χρηματοδοτικά προγράμματα, είτε ΕΣΠΑ, είτε της περιφέρειας είτε του "Φιλόδημου" (καλός κύριος και αυτός να χρηματοδοτεί δήμους). Οοοοχι! 

Αυτά τα προγράμματα δεν είναι για εμάς, για τους άλλους είναι. Αν είμαστε μάγκες ας τα χρηματοδοτήσουμε μόνοι μας εμείς βάζοντας το χέρι βαθιά στην τσέπη μας, (των δημοτών δηλαδή)! Για να μπορούν να καταγγέλλουν ύστερα ότι... "χαρατσώνονται οι δημότες"! 
Βέβαια... είναι άτιμο πράγμα να χρηματοδοτούνται από άλλους πολλά από τα δικά σου έργα και όχι από το ταμείο του Δήμου. (Κάνει... κακό στο στήσιμο του ψευδό-σεναρίου της υπερπαραγωγής "Παλλήνη, έρημος Σαχάρα" που προβάλλει καθημερινά η αντιπολίτευση μέσα από τις "αρμονικές" της συχνότητες). 
Βέβαια τι... έρημος είναι αυτή στην οποία εξελίσσονται έργα οδοποιίας εκατομμυρίων ευρώ (μόνο στη Δ.Ε Παλλήνης 6.500.000 σε έργα οδοποιίας -  πληροφοριακά στην προηγούμενη δημοτική περίοδο, το 2012 είχαν διατεθεί άλλα 3.500.000 ευρώ για έργα οδοποιίας μόνο στην Δ.Ε Παλλήνης).
Τι έρημος μπορεί να είναι αυτή στην οποία ξεκινούν έργα διανομής και παροχής φυσικού αερίου, έναν ακόμα νέο Βρεφονηπιακό Σταθμό, 4 νέες πλατείες, νέα έργα οδοποιίας εκατομμυρίων σε Γέρακα και Ανθούσα, αναβαθμίζει τα αθλητικά κέντρα, προχωρά την πολεοδόμηση σε περιοχές που επί δεκαετίες βρίσκονταν στο "χρονοντούλαπο" και μετατρέπει σε νέες σύγχρονες πολιτείες το Βακαλόπουλο και την Άνω Μπαλάνα με νέους ολοκαίνουριους δρόμους;
Τέτοια "έρημος" που και πως να κρυφτεί; 

Η πραγματικότητα χαλάει το καταστροφικό παραμύθι της αντιπολίτευσης, και χάνονται έννοιες των λέξεων "ανίκανη, κουρασμένη, χαλασμένη, κουρεμένη, αδύναμη, κλπ κλπ" με τις οποίες περιγράφουν τη Δημοτική αρχή.  

Η θα είσαι ικανός και κατασκευάζεις έργα και ακόμα καλύτερα με χρηματοδοτήσεις από το ΕΣΠΑ, ή δεν είσαι. Όμως τότε γιατί μιλούν περιφρονητικά για τις χρηματοδοτήσεις των έργων που... δεν υπάρχουν;
Βέβαια το αν είναι "έρημος" ο Δήμος μας αρκεί να το διαπιστώσει κάποιος με τα ίδια του τα μάτια ΕΔΩ: http://pallini.infodrasi.gr/

Είναι και αυτή η περίεργη ζυγαριά (να δείτε που την έχουν πειράξει κάποιοι πονηροί και ζυγίζει ανάποδα). 

Στην μια πλευρά, το διοικητήριο της Ανθούσας 2.200 τ.μ, όμβρια, αποχέτευση, φυσικό αέριο, ασφαλτοστρώσεις παντού, νέοι δρόμοι, νέοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, φυτεύσεις, παγκάκια, αναβαθμίσεις όλων των αθλητικών χώρων, νέα σχολεία, 15 πιστοποιημένες και άλλες 15 υπό ανακατασκευή και πιστοποίηση παιδικές χαρές, 4 νέες πλατείες και από την άλλη... κάποια κλαδιά που δεν μαζεύτηκαν, κάποιοι κάδοι χαλασμένοι (που θα τους έσπασε ο ίδιος ο Δήμαρχος για να κάνει κακό στον εαυτό του), μία σπασμένη πλάκα στο πεζοδρόμιο (επίσης το ίδιο), μερικές λακκούβες (ε! αυτές και αν είναι)...

Ο υπέρ-παραλογισμός στη νιοστή, του ίδιου του παραλόγου, να ψάχνεις έκπληκτος να βρεις λέξεις για να περιγράφεις αυτό που ακούς, και να μη βρίσκεις.
Μπα... στη λογική του "να παίζω καθυστερήσεις" δεν πρόκειται να μπω.
Στο ποδόσφαιρο συνήθως καθυστέρηση παίζει ο νικητής για να ροκανίσει το χρόνο, ΟΧΙ όμως στην κατάκτηση των στόχων ενός οράματος σε ένα Δήμο.

Εδώ τρέχεις μπροστά και ΔΕΝ γυρνάς προς τα πίσω την ματιά σου και ας κάνουν... κρότο με τα άσφαιρα. Έτσι θα συνεχίσω να βλέπω τα... τροχιοδεικτικά μας, μακριά μπροστά.

 Άλλωστε αυτός που θα κρίνει τελικά δεν είμαι ούτε εγώ ούτε οι άλλοι και φυσικά ούτε οι... "αρμονικές συχνότητες". 

Αυτοί που θα κρίνουν όταν έλθει η ώρα είναι σίγουρο ότι δεν επηρεάζονται ούτε από "πειραγμένες ζυγαριές".