"Το προεκλογικό "Καρουζέλ"...

Μετά από 56 περίπου χρόνια που κατοικώ σε αυτό τον τόπο και του οποίου έχω παρακολουθήσει βήμα - βήμα την εξέλιξη του, έχω φυσικά άποψη γι αυτόν. Και θεωρώ υποχρέωση προς τον εαυτό μου να την καταθέτω δημόσια. Και μάλιστα από τον Μάρτη του 2017 έχω και την ευκαιρία να συμμετέχω έχοντας πια θεσμικό ρόλο στην εξέλιξη του. Πέρα από τις εικόνες "πριν" και "μετά" που έχω ζωντανές στο μυαλό μου για κάθε τι, έχω άποψη και εμπειρία για όλους όσους διεκδικούν ή θέλουν να διεκδικήσουν κάποιο ρόλο στην δημόσια ζωή της πόλης μου.

Ο στίβος της δημόσιας ζωής φυσικά και ειδικά σε περίοδο εκλογών έχει δικούς του -ακανόνιστους- κανόνες. Τέτοιες εποχές λοιπόν σου έρχονται στο μυαλό τίτλοι κινηματογραφικών έργων όπως "αποκάλυψη τώρα". Γιατί όλοι ξαφνικά θυμούνται εφευρίσκουν και αραδιάζουν δημοσίως (προσθέτοντας τις απαραίτητες σάλτσες βεβαίως - βεβαίως) ότι πιο διεστραμμένη κατηγορία μπορούν εναντίον του αντιπάλου και την εκτοξεύουν δημόσια. Θεωρούν ότι οι μνήμες είναι κοντές και έχει πέσει κάποιο παραβάν ανάμεσα στο σήμερα και το παρελθόν.
Όχι βέβαια. Απλά υποτιμούν την νοημοσύνη όλης της κοινωνίας. Έχω σαν συνήθεια να κρατάω παλιές εφημερίδες και διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία που θα είχαν ενδιαφέρον να αρχίσω να δημοσιοποιώ, (φυσικά δεν πρόκειται να συμμετέχω ποτέ σε τέτοιο παιχνίδι που θα με κάνει όμοιο τους), όμως όλα αυτά επιβεβαιώνουν την υποκρισία κυριαρχεί αλλά και την άποψη που διατυπώνω όχι μόνο τώρα αλλά πάντα και μάλιστα δημόσια.
Φυσικά το να ξεσκεπάζεις σκοπιμότητες που στεγάζονται κάτω από κάποιο ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΟ συνδυασμό , που προήλθε ΜΕΤΑ την αντικατάσταση των αντιδημάρχων τον Μάρτιο του 2017, ουσιαστικά ισοδυναμεί με το να σταθεί όποιος "το τολμήσει" απέναντι σε ένα... εκτελεστικό απόσπασμα που εν ριπή οφθαλμού θα στηθεί για να τον εξοντώσει.

Έχουν βλέπετε αλλάξει πια οι εποχές και η εξόντωση του αντιπάλου πλέον γίνεται πλέον ηθικά, με τον οποιοδήποτε πρόσφορο τρόπο. Το μόνο που μένει ίδιο είναι το ότι είσαι ο στόχος του όποιου “ελεύθερου σκοπευτή” και έχουμε κάμποσους τέτοιους να υιοθετούν οποιαδήποτε κακόβουλη βλακεία, αρκεί να αφορά αντιπάλους. 

Φυσικά είναι σύνηθες, οποιοδήποτε ζήτημα ξεσκεπάζει προεκλογικές σκοπιμότητες, επισύρει άμεσα συνέπειες όπως είναι η συκοφαντία και η προσπάθεια υπονόμευσης.

Έχουμε γεμίσει ξέρετε (ειδικά τώρα προεκλογικά) από διάφορους αυτόκλητους ευκαιριακούς «δικαστές». Στον τόπο μας, στο Δήμο Παλλήνης ίσως μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τα τρανότερα παραδείγματα αυτής της νοοτροπίας όπου μερικές δεκάδες πρόθυμοι δικάζουν και καταδικάζουν συνεχώς καθισμένοι αναπαυτικά μπροστά στον υπολογιστή τους, μέσα από το διαδίκτυο.

Φυσικά όλο αυτό το κύκλωμα δεν θα τολμήσει ποτέ να θέσει ερωτήματα όπως “γιατί τώρα και όχι επί 6 χρόνια αντιδημαρχιακής θητείας κύριε/κυρία Χ ή Ψ;”.

Κάποιοι θα πουν πως είναι ένα ερώτημα που δεν χρειάζεται απάντηση.

Όταν για παράδειγμα όλα όσα έχω γράψει μέχρι σήμερα (και είναι και πολλά πανάθεμα με) μου τα τρίψει στην μούρη κάποιος, αν αύριο ξαφνικά αλλάξω πολιτική ρότα, τότε θα χρειαστώ πολλά καντάρια θράσους για να αγνοήσω το γεγονός.
Ακόμα χειρότερα αν ανοίξεις τον κατάλογο του τι έλεγε ο Α για τον Β (και ανάποδα) παλαιότερα, τα οποία κατόπιν ξεχάστηκαν στο βωμό της εκλογικής σκοπιμότητας και της “σύμπλευσης φιλοδοξιών” σε ένα προεκλογικό παιχνίδι που περισσότερο θυμίζει... το γνωστό "Καρουζέλ" των Λούνα Παρκ (τα αλογάκια που πηγαίνουν πάνω κάτω και σε περιστροφική κίνηση).
Πρόσφατα μάλιστα είδαν το φως της δημοσιότητας ανακοινώσεις όπου υποψήφιοι που κατηγορούσαν ο ένας τον άλλον παλαιότερα, βρέθηκαν να διαπραγματεύονται με στόχο την συνεργασία τους η οποία (όπως λένε οι ίδιοι) "δεν ευοδώθηκε". 

Είναι πράγματι αστείο αλλά ταυτόχρονα και πολύ σοβαρό. Φυσικά θα μπορούσα χαμογελάω και εγώ σαν να μη συμβαίνει τίποτα, νομιμοποιώντας όλη αυτή την κατάσταση με τη σιωπή μου.
Όμως πιστεύω πως η σιωπή είναι και αυτή εξίσου σοβαρό πολιτικό ατόπημα και τη χάρη δεν θα τους την κάνω. Να είναι σίγουρα τα μέλη των παραταξιακών "εκτελεστικών αποσπασμάτων" ότι θα φροντίζω ότι σπέρνουν, να τους γυρίζει πίσω σαν μπούμερανκ. 

Όμως υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα το οποίο και το καταθέτω προς προβληματισμό.

Αυτή η κοινωνία παράγει και αναπαράγει πολιτικό έμψυχο υλικό μέσα από κάποια πρότυπα.

Η παραπάνω περιγραφή δυστυχώς αποτελεί το αρνητικότερο πρότυπο, εχθρός των κοινωνικών και πολιτικών δημιουργικών δυνάμεων τις οποίες συνειδητά στηρίζω χωρίς ταμπέλες και χρώματα.

Έτσι βλέπουμε πως πρότυπο έχει αρχίσει να αποτελεί ο απολίτικος, ο αδιάφορος, ο κομματικός φίλαθλος, ο ιδιοτελής, ο κόλακας, ο φτωχός από ιδέες και ο ανίκανος να εκφράσει την οποιαδήποτε άποψη ή τουλάχιστον να εκφραστεί ως πολίτης και όχι ως... χούλιγκαν.

Η επίσης ο συκοφάντης, ο κομματικός, ο λαϊκιστής και ο προβοκάτορας, ο αριβίστας και πολιτικός ακροβάτης.. Ή και συχνά όλα τα παραπάνω ή κάποια από αυτά, μαζί σε συσκευασία του ενός!

Όσο αφορά τη δημόσια ζωή, γνωρίζω καλά και γνωρίζετε και εσείς, πως τα εκλογικά κριτήρια σε επίπεδο προσώπων δε σχετίζονται πάντα με την πολιτική επάρκεια τους ούτε με το ηθικό της πολιτικής συμπεριφοράς τους.

Και αυτή δυστυχώς είναι και η κρατούσα λογική που κληροδοτούμε και στα παιδιά μας τα οποία θα έμαθαν από την πρώτη στιγμή πως η αξιοκρατία είναι απλά μια λέξη χωρίς ουσιαστικό νόημα και τελικά η αιτία είτε να στραφούν στην εσωστρέφεια ή στην αδιαφορία προς την πολιτική, είτε να συμβιβαστούν και να λειτουργούν με τον ίδιο ή και χειρότερο τρόπο.

Θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους αυτό το γεγονός, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με την ιδιοτέλεια και επιβραβεύεται με την ανάδειξη προσώπων που έχουν «τα παραπάνω χαρίσματα» σε θεσμικές θέσεις. 

Ωραίες οι αναλύσεις και υπέροχες οι διαπιστώσεις όμως... αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε τελικά ως πολίτες είναι πως όσα κείμενα και να γραφούν δεν θα αποτελούν παρά κενές λέξεις, αν αυτές τις καταστροφικές λογικές, δε καταφέρει η ίδια η κοινωνία κάποτε να τις ξεχωρίσει και να τις απορρίψει μαζί με όσους τις διατηρούν και τις προωθούν.
Τελειώνοντας θα δηλώσω ότι θα αγνοήσω οποιαδήποτε προσπάθεια και απολογία οποιουδήποτε "ενοχληθεί" από τα παραπάνω τα οποία απευθύνονται με την μορφή προβληματισμού στο σύνολο των συμπολιτών μου.