Γαργηττός. Άνοιξε η οδός Αριστείδου.

Όπως πολλοί γνωρίζουμε από την εφαρμογή του σχεδίου πόλης στο Γέρακα, έχουν απομείνει σε κάποια σημεία μικρές πολεοδομικές εκκρεμότητες που έρχονται από πολύ παλιά, που είτε αφορούν προσφυγές ιδιοκτητών που δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα, είτε άλλους λόγους.

Η λερναία ύδρα της παραπληροφόρησης και πως λειτουργεί...

Όλοι μας δοκιμαζόμαστε στα όρια των αντοχών μας και βρισκόμαστε πολλές φορές έρμαιο στα διασταυρούμενα πυρά της παραπληροφόρησης και των διαφόρων θιγόμενων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων... Θα έλεγε κάποιος πως βρισκόμαστε υπό κατάσταση πολιορκίας και δεν εννοώ φυσικά το προσφυγικό ζήτημα, όσο και αν έχει γιγαντωθεί τελευταία. Αναφέρομαι σε συγκεκριμένα κέντρα που βρίσκονται κάτω από τα ερείπια της γιγάντιας τηλε-εργολαβικής διαπλοκής και κάνουν τα πάντα προκειμένου να ματαιώσουν ή να καθυστερήσουν... την ίδια τους την μοίρα.

Σε πρόσφατη μάλιστα εκπομπή από νυχτερινό τηλεπαρουσιαστή, “κομιστή DVD” και εκδότη εφημερίδας όλοι λίγο πολύ θα διαπίστωσαν, ότι το ρατσιστικό του λεξιλόγιο ήταν εφάμιλλο των χρυσαυγιτών. Προσωπικά με έπεισε απόλυτα πως όποιοι θίγονται οικονομικά ή πολιτικά, δεν διστάζουν καθόλου να συνταχθούν επιχειρηματολογικά ακόμα και με ακραίες δυνάμεις, (και αυτό το θεωρώ σημάδι σοβαρής ανησυχίας εκ μέρους τους).
Σαφέστατα λοιπόν όταν κάποιος στρέφει εναντίον του τους πάντες, αυτό σημαίνει ότι... κάποιους ενοχλεί. Θεωρεί λοιπόν κανείς, ότι όλο αυτό το σύστημα της μεταπολίτευσης δεν θα πρέπει να... ενοχλείται; Γιατί προσωπικά εκτιμώ, ότι όλες οι πρόσφατες εκλογές… τέτοια σαφή εντολή έδωσαν! Κατά συνέπεια λοιπόν, εκτιμώ ότι θα ήταν πιο λογικό να ανησυχούσαμε ή να διαμαρτυρόμασταν εάν κρίναμε ότι δεν ενοχλούνται, παρά για τον αντίθετο λόγο! 
Δυστυχώς όμως, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν και αρκετοί που διέπονται απλά από ένα ανεξήγητο εγωισμό - απομεινάρι ίσως παλαιότερης πολιτικής απογοήτευσης. Δεν μου ακούγεται καλά στα αυτιά και στη λογική μου για παράδειγμα, να μιλά κάποιος για «ψέματα» κρίνοντας αυστηρά μία κυβέρνηση ενάμισι μόλις έτους, ενώ ανήκε σε εκείνους που επί ολόκληρες δεκαετίες έδειχναν ανοχή (πρώτος ο γράφων), στο... να φύγουν οι «βάσεις του θανάτου» κλπ… κλπ!!!

Το παιχνίδι της προπαγάνδας παίζεται σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας δραστηριότητας.

Έτσι κάτι ακόμα που "σφάζεται" είναι και Η ΑΛΗΘΕΙΑ!
Τα παραπάνω κέντρα θα συνεχίσουν να παραπληροφορούν, γιατί κανείς δεν μπορεί να τα σταματήσει εκτός από τον ίδιο τον πολίτη (εφόσον βέβαια το θέλει) με το να κρίνει και να διασταυρώνει την ορθότητα όσων διαβάζει ή ακούει.

Προσφυγικό: Εναλλαγή συναισθημάτων... οργή αλλά και περηφάνια..

Οι καιροί είναι πονηροί. Τόσο πολύ που αντιμετωπίζουμε τα πάντα και τους πάντες με καχυποψία. Ζούμε σε μία κοινωνία με την οποία μας δένουν κυρίως σχέσεις ανταγωνισμού και πάνω σε τέτοιες σχέσεις ισορροπούμε. Θεωρούμε καλό ή κακό κάτι, ανάλογα με το ποιο κόμμα βρίσκεται πίσω του και το υιοθετεί.

Οι καιροί επίσης είναι και παράλογοι... Μέχρι δηλαδή που ανεχόμαστε θρασύτατες απαιτήσεις διαφόρων επαγγελματικών τάξεων που αξιώνουν να πληρώνουν όλοι οι άλλοι -αντί για τους ίδιους- τις δικές τους ασφαλιστικές τους εισφορές εκβιάζοντας παράλληλα όλη την υπόλοιπη κοινωνία απαγορεύοντας της την ελεύθερη μετακίνηση στους δημόσιους δρόμους...
Ο παραλογισμός λοιπόν σε αυτή τη χώρα, είναι μία δεύτερη φύση, η οποία υπό κανονικές συνθήκες βρίσκεται καλά κρυμμένη μέσα μας. 

“Σκάει μύτη” καμιά φορά, είτε όταν όταν το... ποσοστό του αίματος στο αλκοόλ μας βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, είτε όταν κάποιες νέες πολιτικές καταστάσεις νιώθουμε ότι βάζουν στο περιθώριο ή ακυρώνουν “προσωπικές” προσδοκίες αλλά και όταν οι συνθήκες γύρω μας δημιουργούν ανασφάλεια, φόβο και εφιάλτες μην και χάσουμε ποιος ξέρει τι ο καθένας...
Σήμερα στη χώρα μας με τα δεκάδες σοβαρά δομικά οργανωτικά προβλήματα, με πολλά κατάλοιπα της Οθωμανικής εποχής εξουσίας (π.χ το μπαξίσι), που επί δεκαετίες, ΚΑΝΕΙΣ από το δικομματικό πολιτικό σύστημα (με δική μας φυσικά ακέραια ευθύνη) δεν προσπάθησε να διορθώσει, (αντίθετα τα επιδείνωναν), οι εφιάλτες περισσεύουν. 

Μάλιστα στα εσωτερικά δομικά προβλήματά (για τα οποία πάντα φταίνε οι... εξωγήινοι) έρχονται να προστεθούν και άλλα, για τα οποία δεν ευθυνόμαστε ως χώρα. 

Αναφέρομαι φυσικά στην προσφυγική κρίση, που έχει αναδειχθεί πλέον σε ανθρωπιστική, από τις μεγαλύτερες που αντιμετώπισε ποτέ η χώρα μας και η κοινωνία μας.

Εργάζομαι σε μία περιοχή της Αθήνας που έχει δεχτεί και δέχεται καθημερινά τεράστια προσφυγικά κύματα και μπορώ να έχω προσωπική άποψη. 

Αντί άρθρου για την "ημέρα της Γυναίκας" μία αναφορά στις "ημέρες" του 1/3 των Γυναικών στη γη!

8 Μαρτίου. Ιστορικά η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Όμως επειδή το διαδίκτυο βρίθει αφιερωμάτων όσο αφορά την ημέρα αυτή, προσωπικά θα προτιμήσω να διαφοροποιηθώ και να αναφερθώ στα εκατομμύρια γυναίκες που δεν απολαμβάνουν κανένα άλλο δικαίωμα πέρα από αυτό το να ζουν και να τεκνοποιούν. 

Γυναίκες που περισσότερο μοιάζουν με αντικείμενα παρά με έμψυχα όντα. Γυναίκες που πάνω τους κρέμεται ο πέλεκυς της αυστηρής τιμωρίας (που φτάνει συχνά και στην δολοφονία της) για το παραμικρό. Το παρακάτω δημοσίευμα του 2001 της Σοφίας Φορούλη, το κρατούσα επί χρόνια φυλαγμένο στο αρχείο μου ως χαρακτηριστικό δείγμα του δρόμου που πρέπει να καλύψει η ανθρωπότητα για να θεωρείται "πολιτισμένη". Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχουμε όλοι στο μυαλό μας ότι το 1/3 του γυναικείου πληθυσμού της γης δεν μπορεί όχι να γιορτάσει αλλά ούτε καν να σκεφτεί "Ημέρα της Γυναίκας"...

Η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ
Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα από τη Σαουδική Αραβία να ταξιδέψει μόνη της στο εξωτερικό; Για μια Πακιστανή να καταγγείλει το σύζυγό της για ξυλοδαρμό; Για μια Λιβανέζα να πάρει διαζύγιο ή να βγάλει διαβατήριο; Η απάντηση είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο! Οι περισσότερες γυναίκες στις ισλαμικές χώρες στερούνται ελευθερίες και δικαιώματα, τα οποία θεωρούνται δεδομένα για τις γυναίκες των δυτικών κοινωνιών.

Έκθεση φωτογραφίας από την κατοχή στο σταθμό Μετρο του Συντάγματος

Δεν είναι καμιά τεράστια έκθεση. Είναι όμως μία έκθεση πολύ προσεγμένη με χαρακτηριστικότατες φωτογραφίες της εποχής. Είναι σίγουρο ότι θα συγκλονίσει τον κάθε επισκέπτη.
Η έκθεση λαμβάνει χώρα στο ισόγειο του σταθμού (εκεί που βρίσκονται τα αρχαιολογικά ευρήματα από τις ανασκαφές του ΜΕΤΡΟ). Αξίζει να καθυστερήσετε να πάτε στον προορισμό σας μερικά λεπτά.

"Στα μάτια δεν τολμούσανε, ούτε να τους κοιτάξουν

γιατί κοιτούν περήφανα, μα και γιατί μιλάνε

Δεν είχαν θάρρος οι δειλοί ούτε να διατάξουν

τους χτύπαγαν πισώπλατα, τα μάτια τους μη δούνε

Σβήνοντας την ίδια μας την ιστορία...

Το να βρεις μερικά λόγια να περιγράφεις και να κρίνεις κάτι δεν είναι δύσκολο. Όμως θα χαθούν και αυτά μέσα στον αέρα της αδιαφορίας και της γενικής αναισθησίας η οποία μας διακατέχει και έχει αντικαταστήσει πατροπαράδοτες αξίες μέσα σε ελάχιστα χρόνια...
Θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι αξίες και ο σεβασμός διδάσκονται. Όταν υποχωρούν είναι φανερό ότι το σύστημα χωλαίνει και κάτι φταίει γι αυτό.
Οι φωτογραφίες έχουν χρονική διαφορά μεταξύ τους περίπου τέσσερις μήνες. Κάποιοι ενοχλήθηκαν από όσα έγραφε το μνημείο, που αφορούσαν την πρώτη απεργία επί Γερμανικής κατοχής των υπαλλήλων της -τότε- τηλεφωνικής εταιρείας. Και τα μουτζούρωσαν!
Το χειρότερο είναι το ότι οι καταστροφείς νίκησαν, αφού το λιτό αυτό μνημείο (όπως και όλα τα άλλα που έχουν καταστραφεί) δεν έχει καθαριστεί. Και αυτό το μήνυμα περνάει στον κόσμο.. πως είμαστε αδύναμοι να αντιδράσουμε και όσο μένει σε αυτή την κατάσταση αυτή η εντύπωση μετατρέπεται σε βεβαιότητα!