ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΚΑΙ… ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ

Γράφει ο Βασίλης Δημητριάδης

Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης

Πολύ καλά λοιπόν τα περί εθνικής υπερηφάνειας και εθνικής ανάτασης δεν λέω...

Όμως όποιος ξεχνούσε ότι θα υπήρχε κάποια προσγείωση κάποια στιγμή, τότε μάλλον έβλεπε κάποιο άλλο όνειρο. Γιατί αγαπητοί μου αναγνώστες, ότι και αν ψηφίσατε πάντα το θέμα αναλύεται με απλή αριθμητική...

Χρωστάς; Ναι, χρωστάς κάπου 320 δις ευρά! 

Υπάρχουν βέβαια βάσιμα ερωτήματα… Γιατί τα χρωστάς, ποιος τα πήρε και τι έγιναν, τα οποία έχει θέσει και ερευνά επίσημα η σημερινή κυβέρνηση, εμπιστευόμενη μάλιστα σε έναν έντιμο και σοβαρό λειτουργό της δικαιοσύνης, τον κ. Παν. Νικολούδη την αντίστοιχη υπουργική αρμοδιότητα.

Ελπίζω πως όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή, πως οι υπεύθυνοι δεν θα έχουν αποδημήσει εις Κύριον, και τα εγγόνια μας δεν θα έχουν ξοφλήσει μεγάλο μέρος του δικού μας χρέους, φτιάχνοντας ένα δικό τους, για να έχουν να ξοφλούν τα δικά τους εγγόνια... Φυσικά τότε, ο σημερινός θυμός μας εναντίον των υπευθύνων, θα βρίσκεται μαζί μας, δυο μέτρα κάτω από τη γη, όπου τα ραδίκια έχουν άλλο -διαφορετικό- σχήμα και μορφή από ότι γνωρίζουμε...

Όμως σήμερα είμαστε εδώ ακόμα, οπότε ας φροντίσουμε να αφήσουμε στην άκρη κάποιες συνήθειες μας που απλά επιβαρύνουν την εν γένει κατάσταση και κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη, μέσα στα πλαίσια της ανοικτής φυλακής του τρέχοντος μνημονίου (το οποίο παρεμπιπτόντως επιδέχεται πολλών και σημαντικών βελτιώσεων στην πορεία ώστε να αντισταθμιστούν οι αρνητικές του συνέπειες).

Αυτό βέβαια, ανάλογα με τις επιδόσεις κυρίως στο κυνήγι της φοροδιαφυγής και της αναζήτησης των κλεφτοκοτάδων πολυτελείας, όπως τα 1500 δανεικά και αγύριστα της ΑΤΕ ύψους… 5 δις και των λοιπών που περιτριγύριζαν την γαλαζοπράσινη εξουσία επί δεκαετίες.

Έχουμε μπροστά μας λοιπόν ένα μνημόνιο, (το τρίτο κατά σειρά διότι τα προηγούμενα γαλαζοπράσινα ΑΠΕΤΥΧΑΝ), που θα πρέπει να φέρουμε σε πέρας αφού το άλλο ενδεχόμενο που ονομάζεται “δραχμή” μας φαντάζει πολύ βαρύ για τις σημερινές συνήθειες μας, (είναι δύσκολο να δεχτούμε ξαφνικά χωρίς να μας κακοφανεί μια -πρόσθετη- απώλεια του βιοτικού μας επιπέδου 50 – 60%)...

Σε λίγο καιρό βεβαίως, είναι πιθανό, (επειδή μας ξέρουμε καλά), να αναζητούμε τους λόγους της αποτυχίας και του τρίτου δανειακού προγράμματος.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν γιατί τότε ίσως η δραχμή να αποτελεί το “μη χείρον” ενώ το 85% του κόσμου που την απορρίπτει σήμερα, αύριο να είναι ανάποδα…

Οι ουρές στα ΑΤΜ, πράγματι έμοιαζαν τριτοκοσμικές εικόνες, και η ελάχιστη γεύση που πήραμε, μας φάνηκε αρκετά πικρή για τα γούστα μας... Φυσικά δεν θα σχολιάσω την υπερευαισθησία των ιδιωτικών πρώην κρατικοδίαιτων και πάντα διαπλεκόμενων ΜΜΕ, που ανακάλυψαν τις ουρές των συνταξιούχων τις μέρες του δημοψηφίσματος.

Θα ήθελα όμως πολύ να αποφύγω οριστικά το ενδεχόμενο, να στηθούν ανάλογες ουρές μπροστά σε... συσσίτια πια, λόγω των συνεπειών της δραχμής (ή ότι άλλο προκύψει) που βιαίως θα έχει μπει στη ζωή μας... Προσωπικά δεν κρύβω ότι την έχω νοσταλγήσει, όμως οι σημερινές συνθήκες δεν επιτρέπουν ούτε καν να σκέφτομαι ένα τέτοιο ενδεχόμενο χωρίς ανάλογη σοβαρή και πολυετή προετοιμασία. 

Και είναι βέβαιο ότι αυτή ακριβώς την εικόνα είδε και ο πρωθυπουργός (και μάλιστα με περισσότερες και καθόλου ευχάριστες λεπτομέρειες) και πήρε τις αποφάσεις που πήρε! 

Βλέπετε κανείς που διαθέτει συνείδηση δεν μπορεί να πάρει μία απόφαση που γνωρίζει ότι με αυτή θα δυστυχήσουν περαιτέρω οι πιο αδύναμοι συμπολίτες μας…

Γνωρίσαμε λοιπόν, την αγωνία της ουράς των ΑΤΜ για να πάρουμε το 60αρι (που αμφιβάλω αν είχαμε πάντα ανάγκη), με τη λογική πως ίσως, με αυτό στα χειρότερα που θα έρχονταν, εμείς θα ζούσαμε… μερικές μέρες περισσότερο...

Κερδισμένα τελικά για μια ακόμα φορά ήταν τα... σούπερ μάρκετ, που ανανέωσαν τις αποθήκες τους με φρέσκο εμπόρευμα και χαμένοι όσοι γέμισαν τα ντουλάπια τους με τρόφιμα που θα πρέπει να καταναλώσουν μέχρι την ημερομηνία λήξεως τους… 

Πάντως οφείλω να επισημάνω, ότι στις αρχές κάθε μήνα, επί ολόκληρα χρόνια, οι ουρές των συνταξιούχων έξω από τις τράπεζες είναι έτσι κι αλλιώς τεράστιες και χωρίς να φταίνε τα “capital controls”… Πιθανόν αυτές οι ουρές αποτελούν κάτι σαν την “Βουλή του Ζάππειου”, κάτι σαν κοινωνική ανάγκη για τους ίδιους τους απόμαχους της εργασίας… 

Τα τηλεργολαβοκάναλα απλά τις ανακάλυψαν όταν τους βόλευε για την ελεεινή προπαγάνδα τους…

Όσο αφορά όλους εμάς τους “μη προνομιούχους”, επειδή (το ξαναγράφω για να το εμπεδώσουμε), αυτό που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα τρία χρόνια, θα πρέπει οπωσδήποτε να το αντιμετωπίσουμε με επιτυχία, καλό θα είναι να αρχίσουμε να εκπαιδεύουμε τα αφτιά μας ώστε ότι ακούν να μην το παίρνουν “τοις μετρητοίς” και αυτή η εθνική μας υστερία να περιοριστεί λιγάκι μπας και δούμε χαΐρι κάποια μέρα. Η εθνική ανεξαρτησία (ως έννοια και αγώνας), απαιτούσε πολλές και πραγματικές θυσίες, που έφταναν μέχρι στις ζωές εκείνων που τη λαχταρούσαν πραγματικά. 

Μην μπερδευόμαστε με τους “Γιαλατζή” “αγώνες” των κομματικών στρατών και μίας μεγάλης μερίδας συντεχνιακών συμφερόντων που πολλές φορές απαιτούν να επιβιώνουν σε βάρος όλης της υπόλοιπης κοινωνίας. Όλοι αυτοί προσβάλουν και παραποιούν τις έννοιες “αγώνας” και “πατρίδα” χρησιμοποιώντας τις με πρόστυχο και λαθραίο και προκλητικό τρόπο, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των συνταξιούχων από τα 40 τους χρόνια πολιτικών!

Αλλά και τα περί “επανάστασης” ή οι γελοιότητες των “ντου” στο νομισματοκοπείο, μόνο σε κάποιο βιντεοπαιχνίδι μπορούν να υπάρξουν, όπου μπορείς να αγοράζεις ζωές και το πολύ - πολύ αν χάσεις να ξαναρχίσεις από την αρχή να παίζεις... 
Στην πραγματικότητα τα πράγματα έχουν πολύ διαφορετικά και θυμίζω πως αφορούν μία κοινωνία ήδη ταλαιπωρημένη από τα δύο προηγούμενα μνημόνια.

Συνεπώς η ερώτηση είναι μία: Είμαστε έτοιμοι ως λαός να σταθούμε όρθιοι και να κάνουμε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος πράξη, αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες του;

Εκτιμώ -βάσιμα- ότι μόνο η ιδέα πως πιθανότατα θα γυρνούσαμε βίαια στην εποχή του 1980 (άσχετο αν προσωπικά την βρίσκω καλύτερη από κοινωνική άποψη), μας τρομάζει και βάζει μπόλικο νερό στο... επαναστατικό κρασί των περισσότερων.

Ας μην παραμυθιαζόμαστε λοιπόν και ας συμβιβαστούμε για να ξεπεράσουμε με “τον άλλο τρόπο” τις δυσκολίες, εκμεταλλευόμενοι και ένα ακόμα -σημαντικό- γεγονός που αλλάζει όλα τα δεδομένα σε σχέση με το παρελθόν. 
Το γεγονός ότι σήμερα κανείς από αυτούς που κούρεψαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και κανείς από αυτούς που βρέθηκαν στις διάφορες λίστες (Χριστοφοράκου – Λαγκάρντ κλπ) δεν μπορεί να διαχειριστεί πια οτιδήποτε που να μας αφορά... 

Ειλικρινά, όσο και αν κάποιοι φίλοι δυσφορούν και εξεγείρονται όταν το γράφω, οι ευθύνες έχουν ΜΟΝΟ γαλάζια και πράσινα ονοματεπώνυμα!

Θεωρώ βέβαιο πως αν σήμερα την διαχείριση την αναθέταμε (φτου σκόρδα) στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που άσκησε εξουσία μετά την μεταπολίτευση, η SIEMENS στο διηνεκές θα “φρόντιζε” κάποιους για να “προτιμήσουμε” τα πανάκριβα ηλεκτρονικά σκουπίδια της, τα υποβρύχια θα εξακολουθούσαν να γέρνουν και οι λίστες Χριστοφοράκου, Λαγκάρντ ή όποια άλλη υπάρχει, θα ήταν γεμάτες με -γνωστά- ονόματα “επιφανών”, που δεν θα αναζητούσε ποτέ κανείς.

Και φυσικά όταν οι λίστες αυτές είναι γεμάτες, τα κέντρα υγείας μας θα είναι χωρίς προσωπικό, τα σχολεία θα υποβαθμίζονται, οι δημόσιες υπηρεσίες φωλιές γραφειοκρατίας ή και διαφθοράς, τα διπλώματα οδήγησης θα δίνονται πάντα με εκβιαστικό λάδωμα, κάποιοι μεγαλογιατροί θα αυξάνουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό με μαύρο χρήμα, κάποιοι επίορκοι δημόσιοι υπαλληλίσκοι θα αποκτούν περιουσίες που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν με βάση τα δηλωθέντα εισοδήματά τους... κ.ο.κ 
 Αλλά επειδή μας γνωρίζω πολύ καλά Έλληνα και ξέρω με ποιους τρόπους επιβιώνεις χρόνια τώρα -μεταξύ μας- γνωρίζω επίσης πολύ καλά, πως ακόμα και τώρα σκέφτεσαι με ποιο προσωπικό τρόπο θα μπορέσεις να παρακάμψεις την πραγματικότητα, επιδιώκοντας την προσωπική σου εξαίρεση. Όμως... φοβάμαι πως τα περιθώρια άρχισαν να στενεύουν επικίνδυνα πια και δεν θα τα καταφέρεις...

ΑΠΛΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΕΙΠΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ... ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΣΩΣΤΑ!!!